Ανασκόπηση Έξι Ετών Διακυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας

Έξι χρόνια Νέα Δημοκρατία: Σκέψεις και συμπεράσματα

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει καταχωρηθεί στην ιστορία της χώρας μας ως μία από τις πιο διεφθαρμένες κυβερνήσεις στη μεταπολιτευτική εποχή. Η πολιτική αυτή περίοδος, που διαρκεί ήδη έξι χρόνια, έχει αφήσει πίσω της μια σειρά από σκάνδαλα και εκδηλώσεις διαφθοράς που ανησυχούν τους πολίτες και εγείρουν ερωτήματα για την ποιότητα της διακυβέρνησης.

Πολλοί υπουργοί και κρατικοί αξιωματούχοι της γαλάζιας παράταξης απομακρύνθηκαν ή παραιτήθηκαν λόγω έκνομων συμπεριφορών και σκανδάλων. Η περιπέτεια του Δημητριάδη με τις υποκλοπές, οι ευθύνες των Καραμανλή και Τριαντόπουλου για το τραγικό γεγονός στα Τέμπη, και οι καταγγελίες σχετικά με την πολιτική των ρουσφετιών από υπουργούς όπως ο Βορίδης, αποτελούν μόνο μερικά από τα σημεία που μαρτυρούν την πολιτική παρακμή της κυβέρνησης.

Η κύρια επιδίωξη της κυβέρνησης φαίνεται να ήταν οι πολιτικές εξυπηρετήσεις ημετέρων, η σπατάλη δημοσίου χρήματος και ευρωπαϊκών πόρων, ακολουθώντας τις ίδιες τακτικές που οδήγησαν τη χώρα στα μνημόνια υπό την προηγούμενη διακυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή (2004-2009). Αυτή η πολιτική συμπεριφορά έχει δημιουργήσει σοβαρές αμφιβολίες για τις προθέσεις και τη δέσμευση της κυβέρνησης στη διαφάνεια και την προσωπική ευθύνη.

Η αριστεία και η επιστροφή στην κανονικότητα, που διακηρύχθηκαν το 2019 από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αποδείχτηκαν τελικά ως ένα πολιτικό τέχνασμα. Το επιτελικό κράτος, το οποίο υποτίθεται ότι θα προωθούσε μια νέα εποχή για τη χώρα, κατέληξε να είναι ένα πελατειακό κράτος, βυθισμένο στη διαφθορά. Η υποτιθέμενη αριστεία αποδείχθηκε άλλοθι για αναξιοκρατία και πολιτικά ρουσφέτια, ενώ η κανονικότητα που επικαλούνταν ήταν ουσιαστικά μια επιστροφή στις καταστροφικές πρακτικές που είχαν οδηγήσει τη χώρα σε κρίση.

Ένα είναι σαφές: ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί πια να προσποιείται ότι είναι ανήξερος διαχειριστής. Έπειτα από έξι χρόνια στο τιμόνι της χώρας, αν δεν έχει γνώση των συμβαίνοντων, αυτό τον καθιστά επικίνδυνο. Αν, αντιθέτως, γνώριζε, τότε είναι συνένοχος σε μια πολιτική που δεν προσφέρει ελπίδα και πρόοδο για τους πολίτες.