Η “Αξιολόγηση” ως Πολιτική Αυταρχισμού και Πελατειακής Εξουσίας

Τις τελευταίες ημέρες, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας δήλωσε δημόσια ότι κάθε εκπαιδευτικός που αρνείται να αξιολογηθεί δεν έχει θέση στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτή η δήλωση υποδεικνύει καθαρά ότι η λεγόμενη “αξιολόγηση” δεν επιδιώκει την ενίσχυση ή αναβάθμιση των δημόσιων δομών, αλλά εντάσσεται σε μια στρατηγική ελέγχου και πολιτικής καθυπόταξης, γεμάτη φόβο.

Η πολιτική αυτή εκφράζει μια τιμωρητική και βαθιά ταξική προσέγγιση, η οποία όχι μόνο κατηγοριοποιεί τα σχολεία αλλά και υποβαθμίζει τη δημόσια εκπαίδευση, μετατρέποντας τους εκπαιδευτικούς σε υποτελείς ενός αυταρχικού κρατικού μηχανισμού. Αυτό το μοτίβο αυταρχισμού, που προτείνει “αξιολόγηση” αλλά στην ουσία επιβάλλει πειθαρχικό εκφοβισμό και πελατειακές τοποθετήσεις, επηρεάζει περαιτέρω και άλλους τομείς, όπως η δημόσια υγεία.

Η περίπτωση του Νοσοκομείου Αργοστολίου και του Κέντρου Υγείας στο Ληξούρι είναι ενδεικτική αυτού του φαινομένου. Στην Κεφαλονιά, η διαδικασία αξιολόγησης φαίνεται να μην έχει εφαρμογή στην επιλογή Διοικητή του Νοσοκομείου, καθώς ο επιλεγμένος υποψήφιος κατατάσσεται στην 9η θέση από τους 10 υποψήφιους. Ο διορισμός αυτός πραγματοποιήθηκε χωρίς διαφάνεια και αξιοκρατία, αδιαφορώντας τελικά για τις ίδιες τις δημοκρατικές διαδικασίες.

Είναι παράδοξο πώς η κυβέρνηση μπορεί να μιλάει για “αξιολόγηση” στην εκπαίδευση, όταν στον τομέα της υγείας εφαρμόζει τέτοιες πρακτικές χωρίς κατάλληλη αξιολόγηση. Στην εκπαίδευση, οι εκπαιδευτικοί που προσπαθούν να φέρουν το καλύτερο για τους μαθητές τους αντιμετωπίζονται σχεδόν ως “εχθροί του κράτους”, ενώ στην υγεία οι προνομιούχοι διορίζονται σε κρίσιμες θέσεις χωρίς καμία κοινωνική λογοδοσία ή διαφάνεια.

Μέσα από μια διαδικασία γεμάτη παρατυπίες, αποδεικνύεται ότι το ζητούμενο είναι η επανάκαμψη των “παιδιών” που είναι υποταγμένα στο πολιτικό σύστημα και όχι η πραγμάτωσή της αξιοκρατίας. Υπενθυμίζουμε ότι σε προεκλογικές περιόδους η κυβέρνηση υποσχόταν βελτίωση της δημόσιας υγείας, πληροφορίες που δεν φαίνεται να επιβεβαιώνονται στην πράξη, αφού οι διορισμένοι ευνοούνται λόγω σχέσεων εξάρτησης.

Στη διαδικασία συμπλήρωσης τυπικών προσόντων, οι προσωπικές επιλογές του τοπικού βουλευτή αναλογούν το τρίτο και το ένατο μεταξύ δέκα υποψηφίων. Στην πολιτική, η διαδικασία των συνεντεύξεων προσφέρει την ευκαιρία για τεράστιες διακυμάνσεις στους βαθμούς, κάτι που καθιστά λαβή για την επαναξιολόγηση των υποψηφίων. Αν και οι προκρίσεις πραγματοποιούνται τυπικά βάσει του αποτελέσματος της γραπτής φάσης της αξιολόγησης, η πραγματικότητα δείχνει ότι οι διαδικασίες αυτές είναι καθαρά προσχηματικές και εντέλει, α λατρευτές στους κολλητούς του συστήματος.

Η αποκλειστικότητα των προσκλήσεων για τις συνεντεύξεις δημιουργεί εικόνα που αγγίζει τα όρια της σκανδαλώδους πολιτικής παρέμβασης, καθώς οι υποψήφιοι με καλύτερες επιδόσεις περιφρονούνται τελικά. Η υποψήφια με την καλύτερη βαθμολογία στην αρχική φάση παρακάμπτεται για άλλη θέση χωρίς να σαφώς να αναγνωρίζονται οι επιδόσεις της στις διαδικασίες. Αυτό καταδεικνύει την προνομιακή μεταχείριση των τοπικών “ηγετών” και την επιλεκτικότητα στην πραγματική αξιολόγηση και στελέχωση.

Αυτή η κατάσταση δεν αντικατοπτρίζει απλά κάποιες παρατυπίες, αλλά μια συνειδητή επιχείρηση υπονόμευσης των θεσμών, του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας. Πρόκειται για μια αυταρχική στάση απέναντι σε οποιονδήποτε πιστεύει στην πραγματική αξιοκρατία όπου οι θεσμοί θα έπρεπε να υπάρχουν για όλους, ανεξαρτήτως σχέσεων και πολιτικών συμμαχιών.

Η εξουσία, πλέον, δεν κρύβεται. Αυτή η γύμνια αποτελεί μια ανησυχητική υπενθύμιση για την κοινωνία, αναδεικνύοντας ένα καθεστώς πολιτικής αλαζονείας και αυθαιρεσίας.

Η Κεφαλονιά, μέσω της υπόθεσης του Νοσοκομείου, γίνεται καθρέφτης της γενικότερης πολιτικής της κυβέρνησης: αυταρχισμός προς τους αδύναμους και στήριξη προς τους ισχυρούς.

Η Νομαρχιακή Επιτροπή Επανεκκίνησης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Κεφαλονιάς – Ιθάκης