Το ΓΕΛ Πάστρας στο Άουσβιτς: Μια Εμπειρία που Σημάδεψε τους Μαθητές

Μια Πολυτίμητη Επίσκεψη με Ιστορικό Βάρος

Με αφορμή τον τιμητικό έπαινο που απονεμήθηκε στο Γενικό Λύκειο Πάστρας για τη συμμετοχή του στον μαθητικό διαγωνισμό με την ταινία APEL, η οποία αναφέρεται στο Ολοκαύτωμα των Ελλήνων Εβραίων, τρεις μαθητές του σχολείου επισκέφτηκαν το στρατόπεδο Αουσβιτς-Μπίρκεναου. Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε υπό την καθοδήγηση της εκπαιδευτικού κ. Φραγκοπούλου Κατερίνας και συνόδευσε άλλους μαθητές από σχολεία της Αθήνας.

Ένας Παθιασμένος Ρεαλισμός

Η εμπειρία αυτή αποδείχθηκε αναμφισβήτητα μοναδική για τους μαθητές. Σε ηλικία 17 ετών, οι μαθητές είχαν την τιμή αλλά και το βάρος να επισκεφτούν έναν τόπο με τόσο βαρύ φορτίο. Δεν επρόκειτο για ένα ταξίδι αναψυχής, αλλά για μια προκλητική μελέτη του παρελθόντος. Καθώς το λεωφορείο πλησίαζε στην είσοδο του στρατοπέδου, οι καρδιές τους χτυπούσαν δυνατά. Η γνωστή πύλη του Aουσβιτς, με την επιγραφή «Arbeit macht frei», τους γέμισε δέος και φόβο, ενδεικτικό της θλίψης και της απελπισίας που κατοικούσαν σε αυτόν τον τόπο.

Οι Ήχοι της Ιστορίας

Περιπλανώμενοι στα λιθόστρωτα μονοπάτια του στρατοπέδου, αισθάνονταν ένα αόρατο βάρος να τους κατακλύζει. Οι φωνές των θυμάτων, οι σελίδες της Ιστορίας που είχαν διαγραφεί, αναβίωναν μέσα τους. Ο χώρος γεμάτος αντικείμενα κρατουμένων και τα άδεια βλέμματα σε φωτογραφίες υπενθύμιζαν την ανθρώπινη σάρκα που είχε γίνει ταυτότητα για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Η απουσία της ανθρωπιάς γινόταν αισθητή με κάθε τους βήμα.

Η ανατριχίλα κορυφώθηκε όταν οι μαθητές βρέθηκαν ενώπιον των θαλάμων αερίων. Ένα κρύο δωμάτιο, που φαινόταν να μην έχει φωνή, αλλά η σιωπή του ήταν εκκωφαντική. Έκλεισαν τα μάτια τους, καθώς τα δάκρυά τους έφεραν μια ανατριχιαστική αίσθηση πόνου και αηδίας. Στον τόπο του θανάτου, και παρά την κατακερματισμένη ατμόσφαιρα, η δύναμη της μνήμης και της ευθύνης έγινε κατανοητή. Η Ιστορία έδειξε πως είναι πάντα παρούσα, σε κάθε βήμα και σε κάθε στιγμή.

Μια Νέα Συνείδηση

Καθώς οι μαθητές απομακρύνονταν από το Άουσβιτς, ένιωθαν πως δεν ήταν πια οι ίδιοι. Επέστρεψαν με μεγαλύτερη ωριμότητα και συνειδητοποίηση. Οι υποσχέσεις που έδωσαν στους εαυτούς τους ήταν σαφείς: να μην ξεχάσουν ποτέ. Ο τρομακτικός αυτός τόπος, που φανέρωσε τις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης ιστορίας, αποτέλεσε τον καταλύτη για μια νέα, εμπνευσμένη στάση απέναντι στο μέλλον.

Βάβασης Στέλιος
Βανδωρος Δημητρης
Κανάϊ Τζενη
Μαθητές της Β’ Λυκείου ΓΕ.Λ. Πάστρας